چون خون ز حلق تشنه‌ى او، بر زمین رسید جوش از زمین، به ذره‌ى عرش برین رسید نخل بلند او چه خسان، بر زمین زدند طوفان به آسمان، ز غبار زمین رسید باد، آن غبار چون به مزار نبى رساند گرد از مدینه، بر فلک هفتمین رسید یکباره جامه، در خم گردون، به نیل زد چون این خبر به عیسىِ گردون نشین رسید پر شد فلک ز غلغله چون نوبت خروش از انبیا به حضرت روح الامین رسید کرد این خیال، وَهْمِ غلط کار، کان غبار تا دامن جلال جهان آفرین، رسید هست از ملال، گرچه برى، ذات ذوالجلال او در دل است و، هیچ دلى، نیست بى ملال ************** بر حربگاه چون ره آن کاروان فتاد شور و نشور واهمه را در گمان فتاد هم بانگ نوحه غلغله در شش جهت فکند هم گریه بر ملائک هفت آسمان فتاد هرجا که بود آهویی از دشت پا کشید هرجا که بود طایری از آشیان فتاد شد وحشتی که شور قیامت به باد رفت چون چشم اهل بیت بر آن کشتگان فتاد ناگاه چشم دختر زهرا در آن میان بر پیکر شریف امام زمان فتاد بی اختیار نعره ی هذا حسین زود سر زد چنانکه آتش ازو در جهان فتاد پس با زبان پر گله آن بضعهالرسول رو در مدینه کرد که یا ایهاالرسول این کشته ی فتاده به هامون حسین توست وین صی
دسته بندی موسیقی
