موفقیت در انتخابات مجلس شورای اسلامی به روایت فیلم مارمولک احتمالا کمتر فیلمی در دو دهه اخیر بهاندازه مارمولک در فرهنگعامه نفوذ کرده است. فیلمی که بیشتر مردم نسخههای قاچاقی و یواشکیاش را بارها دیدهاند و دیالوگهایش به تکیهکلام روزمره تبدیل شدهاند. بخش عمدهای از این تاثیر، به رویکرد جسورانه در شوخی با مقام روحانیت برمیگردد؛ ولی روایت سرراست قصه و نگاه آن را هم نباید از یاد برد. مسئلهای که اکثر مخالفان و منتقدان در زمان نمایش موافقش نبودند؛ چه آنهایی که فیلم را در ساحت هجو دیدند و از تماشای آن عصبانی شدند و چه کسانی که به نظرشان با وجود تمام شوخیهای تابوشکنانه، «مارمولک» درنهایت از قرائت رسمی موردنظر حاکمیت در موضوع مربوطه خارج نمیشود. قضیه سادهتر از این حرفها است؛ خدا که فقط متعلق به آدمهای خوب نیست؛ خدا، خدای آدمهای خلافکار هم هست و فقط خود خداست که بین بندگانش هیچ فرقی نمیگذارد. فیالواقع خداوند اِندِ لطافت، اِندِ بخشش، اِندِ بیخیال شدن، ِاندِ چشمپوشی و اِندِ رفاقت است. رفیق خوب و بامرام همهچیز را پای رفاقت میگذارد.. همه چیز را....