مسجد جامع عباسی که با نام‌های مسجد سلطانی و مسجد شاه نیز شهرت دارد و بعد از انقلاب ۱۳۵۷ نام رسمی‌اش را به مسجد امام تغییر دادند، مهم‌ترین مسجد تاریخی اصفهان و یکی از مساجد میدان نقش جهان است که در طی دوران صفوی ساخته شد و از بناهای مهم معماری اسلامی ایران به‌شمار می‌رود.این بنا شاهکاری از معماری، کاشی‌کاری و نجاری قرن یازدهم هجری به حساب می‌آید. مسجد شاه در تاریخ ۱۵ دی ۱۳۱۰ با شمارهٔ ثبت ۱۰۷ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است و همراه با میدان نقش جهان، به عنوان میراث جهانی یونسکو ثبت شده است. ساخت این مسجد که در ضلع جنوبی میدان نقش جهان قرار دارد، در سال ۱۰۲۰ هجری به فرمان شاه عباس یکم، در بیست و چهارمین سال سلطنت وی، شروع شد و تزئینات و الحاقات آن در دورهٔ جانشینان او به اتمام رسید. شاه عباس مسجد را برای شادی روح جدش، شاه طهماسب بنا نمود. معمار مهندس مسجد شاه، استاد علی‌اکبر اصفهانی و ناظر ساختمان، محب‌علی بیک الله بوده‌اند؛ و خوش‌نویسانی چون علیرضا عباسی، عبدالباقی تبریزی، محمد رضا امامی، و محمد صالح امامی در آن کتیبه نگاری کرده‌اند. مشهور است هنگام ساخت این بنا تعدادی
دسته بندی طبیعت
