رابطه طبیعی این است که بین ظاهر و باطن یک رابطه دو سویه باشد. اما گاهی این رابطه قطع میشود. ️ نتیجه تربیتی این اصل این است که مربی باید رصد کند که رابطه درست بین ظاهر و باطن رفتار متربی وجود داشته باشد و یک ظاهر به باطن دیگری تعلق پیدا نکند. ️ مثلا دختری که چادر سر میکند، اما نه به دلیل عفت و حیا و امر خدا، بلکه به این دلیل که خانوادهاش چادری بودهاند. ️ یا فردی که به هیئت میرود. ظاهر رفتن به هیئت، این است که انسان به سخنرانی و ... گوش میدهد و گریه میکند، اما باطن آن توسل و ارتباط با خدا و اهل بیت است. اما گاهی افرادی به هیئت میروند نه به دلیل ارتباط حقیقی با اهل بیت، بلکه به دلیل ارتباط با مداح و میان دار! بنابراین، وظیفه مربی رصد رابطه ظاهر و باطن در رفتار متربی است.