هر شخص حقیقی یا حقوقی در چارچوب بودجهای مشخص عمل میکند و هزینههای تصمیمات خود را میپردازد. فرهاد نیلی معتقد است که درک این محدودیت، اولین درس اقتصادی برای هر فرد یا بنگاه است. اما در فضای کلان اقتصادی، دولت تنها بازیگری است که میتواند بدون توجه به این محدودیتها، هزینهتراشی کند و بار این تصمیمات را با ایجاد ناترازی به دوش سایر بخشهای اقتصاد بگذارد. ناترازی که میتوان آن را مادر تورم دانست.