این مجموعه چند قسمتی، حجت را درباره شواهد فسیلی داروینتمام میکند. عموماً تصور میشود که فسیلها شواهد تاییدکنندهی خوبی برای نظریهی دارویناند، تصوری که همواره در مستندهای عامهپسند علمی با تصاویر جذاب تقویت میشود (غالباً با نمایش فسیلهای جالب و همراه کردن تصاویر آنها با تصاویر گرافیکی و توضیحات "علمی"). دکتر-بشلی با جزییات توضیح میدهد که حقیقت کاملاً برخلاف تصور عمومی است! در واقع داروین به خوبی میدانست که فسیلها چالشی بزرگ برای نظریهاش هستند. ولی بدتر آنکه، از زمان داروین به این طرف، تقریباً هر روزه با یافتن فسیلهای جدید (و نیافتن چیزهایی که در صورت درست بودن نظریه قاعدتاً باید یافت میشد) این چالش شدیدتر و بدتر شده، و در چارچوب نظریات نئوداروینی هیچ منظری برای حل و فصل آن وجود ندارد.