هنر بداهه‌نوازی در ابوعطا سه‌تار و آواز: محمدرضا لطفی تنبک: محمد قوی‌حلم کنسرت سانفرانسیسکو سال ۱۹۹۹ طراحی هنری: سیما زنگی بدون شک در چند دهه گذشته، تکنوازی‌های استاد محمدرضا لطفی از مهم‌ترین آثار موسیقی دستگاهی ایران به‌شمار می‌روند. اهمیت این تکنوازی‌ها از هر دو منظر زیبایی‌شناسی موسیقی کلاسیک ایرانی و ویژگی‌های تکنیکی نوازندگی برای اهل فن قابل تامل و تعمق‌اند و همچنین منابع الهام فراوانی برای تکنوازی، بداهه‌نوازی و آهنگ‌سازی. این دونوازی که در سال ۱۹۹۹ میلادی به همراه تمبک محمد قوی‌حلم در سالن Palace of Fine Arts شهر سانفرانسیسکو آمریکا اجرا شده، بدون شک یکی از بهترین نمونه‌های هنر بداهه‌نوازی و سه‌تارنوازی است. لطفی در این اجرا فضای تغزلی آواز ابوعطا را با برداشت‌هایی نو از ملودی‌های ردیف به نمایش می‌گذارد . ضربی‌های این اجرا در عین داشتن فرم‌های کلاسیکی چون پیش‌درآمد و چهارمضراب، از شوریدگی و جنون هنری زیبایی برخوردارند که شنونده موسیقی هنری را به فضایی جادویی دعوت می‌کنند. لطفی در پایان این کنسرت یکی از اشعار خود را نیز اجرا کرده است. به امید اینکه هنر بداهه‌نوازی با چنین
دسته بندی موسیقی
