یک معادله مجهول برای همه ما وجود دارد که اگر دولت درامد نفت را بین همه مردم تقسیم کند بهتر از دخالت در آن است؟ مبنای این اشتباه قیاس کردن رفاه مردم کشورهای صادرکننده نفت در حاشیه خلیج فارس با مردم ایران است. اما این کشورها علیرغم صادرات نفت مشابه ایران بدون (در نظرگرفتن تحریمها) جمعیتی بین یک بیستم تا یک دهم ما دارند که باعث میشود توانایی خرید کالای خارجی برایشان بسیار بیش از ما باشد. جالب توجه آن که همین جمعیت کم آنها هم عمدتا از نیروی کار مهاجر با درآمد حداقلی تشکیل شده و بیشتر منافع صادرات نفت نصیب افراد بومی میشود که به آنها رفاه بینظیری میدهد.