اگر نور باطن نباشد، حتی ذکاوت و تیزبینی، در نهایت جز فلاکت و گمراهی، سود و نتیجه‌ای ندارد! همه‌ی آنچه انسان کسب می‌کند، بایستی بر ستون و پایه‌ی انسانیت مستقر شود و البته انسانیت موهبتی است ورای این عالم و بایستی آن را از درون جستجو کرد! ره آسمان درون است، پَر عشق را بجنبان! پَر عشق چون قَوی شد، غم نردبان نماند! تو مبین جهان ز بیرون، که جهان درونِ دیده‌ست! چو دو دیده را ببستی، ز جهان، جهان نماند! غزل ۷۷۱ مولانا اگر به این جایگاه نرسی و به برکت این دَم، جانی تازه نیابی! ، قدرت، ثروت، دانش، مقبولیت، همه و همه، هیچ‌کدام تو را به مسیر صلاح و صلح با خودت نمی‌رساند! دائما در جنگ خواهی بود؛ چرا که از آنچه که خودت هستی دور می‌شوی و می‌خواهی با آنچه که نیستی، انس بگیری و آرام شوی! آرامش از درون است! آرامش و صلح اگر از درون تو نجوشد، تمام عالم را که داشته باشی غمی بر غم‌هایت خواهند افزود! این پیام روشن عارفان است! که هوای دلت را داشته باش! در ابیاتی که در این ویدیو به آن اشاره شده، به نوعی پرده از این راز برداشته شده که انسانی که صاحب‌دل نباشد و یا در پرتو نور صاحبدلی زیست نکند، برداشتش از