اقوام شمال باکو که لزگی ها و آوارها هستند و نژاد اروپایی دارند و عین عربهای تل عفر و کرکوک عراق علاوه بر زبان مادری ترکی هم صحبت کنند و شعر می خوانند و هنگام مشاعره، سازی تمام چوبی را که تنبور می نامند نواخته و اشعارشان هم مانند بیاتی ها (دو بیتی )ی عشایر شاهسون بیشتر معنی و کنایه و بار ادبی اش در مصرع آخر نهاده می شود و تشویق و تحسین مستمع را موجب می شود