جنبش مونتاژ شوروی جنبشی سینمایی است که در دههی ۱۹۲۰ میلادی شکل گرفت و تنها جنبش سینمایی دوران سینمای صامت بود که چند سالی هم در سینمای ناطق دوام آورد. نظریهی مونتاژ شوروی حول تعریف خاص این جریان از مونتاژ به عنوان شکلی از تدوین سینمایی شکل گرفته است و نظریهپردازان این جنبش که خود فیلمسازان شهیر و توانایی هم بودند، نظریهی مونتاژ شوروی را مطرح کردند. لف کولشوف، وسولد پودوفکین، ژیگا ورتوف، الکساندر داوژنکو و سرگئی آیزنشتاین از مهمترین نظریهپردازان و فیلمسازان این جنبش بودند. آنها با تکنیکهایی در تدوین تلاش کردند تا فیلم را در نزد مخاطب به واقعیت نزدیک کنند تا تجربهای واقعگرایانه برای وی بسازند و باید اعتراف کنیم به اندازهای در این زمینه موفق شدند که سینما مبدل به دستگاهی قدرتمند در خدمت سیاست شد؛ لنین اعلام کرد "از نظر ما فیلم مهمترین هنر است" و پس از آن تولید فیلم را ملی و مدرسهی فیلم مسکو را تاسیس کردند.