علیرضا صمدی، داستان یک «می تو»ی ایرانی

علیرضا صمدی، نویسنده و کارگردان جوان اما باتجربه سينماى ايران، اين روزها درام اجتماعى «روایت ناتمام سیما» را در اکران عمومی دارد که با پرداخت رئالیستی و داستانی حساس درباره حاشیه‌های «می‌تو» توانسته در دورانی که سینماها زیر سایه کمدی‌های مبتذل تجاری‌اند دست‌کم سهمیه سینمای جدی را حفظ کند. صمدی با دو فيلم «بی‌نامی» و «صحنه‌زنی» واکنش مثبت منتقدان را برانگيخت و از جشنواره‌ی جهانی فیلم فجر هم سیمرغ نقره‌ای بهترین کارگردانی را گرفت. «روایت ناتمام سیما» هم مثل «صحنه‌زنی» تم اجتماعی پررنگی دارد و چالش‌های زیستن در عصر فضای مجازی را تصویر می‌کند؛ با داستانی پرفرازوفرود و شخصیت‌هایی که در طول مسیر روایت، مخاطب را به موضع‌گیری و داوری وامی‌دارند. صمدی با این سه فیلم تا این مرحله از کارنامه‌ی سینمایی‌اش نشان داده که دغدغه جامعه و معضلات زیستن در فضای مدرن و پرچالش امروزی، برایش اولویت اصلی‌ست. در دورانی که جریان اصلی سینمای ایران تحت سیطره‌ی کمدی‌های تجاری و آثار خوش‌رنگ‌ولعاب و بی‌محتواست ساخته شدن درام اجتماعی جدی و دغدغه‌مندی مثل «روایت ناتمام سیما» نوعاً اتفاق مثبتی‌ست که دست‌کم کورسویی برای