الإمام علی النقی الهادی (علیه السلام) مَنِ اَمِنَ مَكْرَ اللهِ ِ وَألِيمَ أخْذِهِ تَكَبَّرَ حَتَّى يَحِلَّ بِهِ قَضاؤُهُ وَ نَافِذُ اَمْرِهِ وَ مَنْ كَانَ عَلَى بَيِّنَةٍ مِنْ رَبِّهِ هَانَتْ عَلَيْهِ مَصَائِبُ الدُّنْيَا وَلَوْ قُرِضَ وَنُشِرَ هركس خود را از مكر و مؤاخذه پروردگار در امان بداند، كبر ورزيده است، تا آنكه قضاى الهى و دستور تخلف ناپذير او گريبانش را بگيرد، و هركس از طرف خداوند دليل روشنى داشته باشد، (براى كارهايش دليل شرعى داشته باشد،) هرمصيبتى بر او سبك و قابل تحمل خواهد بود، هر چند بدنش را قيچى كنند و پاره پاره شود تحف العقول، ص 772