سهراب شهیدثالث را باید چخوف سینمای ایران دانست. چراکه اگرچه هیچ‌گاه فیلمی به معنای واقعی کلمه، سیاسی نساخت، اما در پس تمامی آثارش می‌توان ردپایی از سیاست را یافت.