اول فروردین سال ۱۳۵۰ در شهر سنندج و در خانواده ای اهل عرفان و موسیقی بدنیا آمد. پدربزرگش خلیفه عبدالصمد عندلیبی از پیشکسوتان طریقت دراویش قادریه طالبانی و از بزرگان عرفان و خالق تصانیف معروف(جانان ما محمد) و (باز هوای وطنم آرزوست) بود که نامی بلند در ساز دف و آواز داشت. پدر فرزاد، عبدالخالق عندلیبی نیز همانند پدر بزرگوار خود(خلیفه عبدالصمد) از دراویش همان سلسله بود؛ به همین دلیل، فرزاد نیز در ایام خردسالی و نوجوانی همیشه در رکاب پدر به خانقاه می رفت و با دف نوازی خانقاهی آشنا گشت تا پای در مسیر پدر و پدر بزرگ خود بگذارد. مادر فرزاد (شاه گل نوبری) نیز دارای صدایی دلنشین بود و با شعر و موسیقی و خطاطی آشنایی دیرینه داشت. خانواده عندلیبی دارای سه فرزند دختر و شش فرزند پسر است که با تشویق مادر، همه ی فرزندان به موسیقی گرایش پیدا کردند. محمد جلیل و محمد جمشید عندلیبی از آهنگ سازان و نوازندگان نامدار موسیقی ایران، و برادر شاه گل، حکمت نوبری و پسر عموی وی (ایرج عندلیبی) نیز از خوانندگان سرشناس رادیو سنندج در دهه های ۳۰ تا ۵۰ خورشیدی بودند. فرزاد در چنین فضایی بود که از سه سالگی دف و دایره را
دسته بندی موسیقی
