این اثر ترانه ای به زبان گیلکی ، سروده زنده یاد جهانگیر سرتیپ‌پور(روزنامه‌نگار، سیاستمدار و شهردار وقت رشت) است. موسیقی ترانه های عاشورپور را میتوان به دو دسته تقسیم بندی کرد، موسیقی کلاسیک ایرانی و موسیقی اروپایی. با بروز جنگ‌های جهانی اول و دوم و ورود مهاجرین لهستانی و قفقازی به گیلان، و به تبع آن ورود نوازندگان و صفحات گرامافون مربوط به موسیقی روسی و اروپای شرقی به گیلان، جریان تاثیرگیری از موسیقی غربی، بویژه موسیقی نواحی یادشده که از چندی پیشتر -بواسطه روابط تجاری گیلان و اروپا- آغاز شده بود، قوت بیشتری گرفت. زنده‌یادان مهندس احمد عاشورپور، بانو شمس و فهیمه اکبر، از جمله خوانندگان گیلانی بودند که با تاثیرپذیری از جریان یادشده، به تولید اثر پرداختند. یادشان گرامی و نامشان جاودان.