دولتها در برخی مقاطع به هنگام التهابات ارزی و تشدید تورم و کاهش درآمد و با کمبود منابع، اقدام به حذف برخی یارانهها همچون بنزین کردند اما از آنجایی که این اقدام با شوکدرمانی همراه بود و هزینههای سیاسی و امنیتی در پی داشت، اصلاح قیمتها را در سالهای بعد دنبال نکرده و مجددا در دام توزیع یارانهها به اشکال مختلف افتادند. تداوم توزیع حجم بالای یارانه باعث تشدید کسری بودجه شد. این ناترازیها فقط مربوط به بودجه نبود، بلکه بخشی از این کسری نیز از حوزه تامین اجتماعی (صندوقهای بازنشستگی) و شرکتهای دولتی به بودجه عمومی نیز سرازیر شد. سرریز همه این ناترازیها سرانجام به نظام بانکی میرسید و درنهایت این اتفاقات منجر به افزایش پایه پولی و افزایش نقدینگی میشد که پیامد آن، تورم و کوچک شدن سفره مردم بوده و هست. در برخی مقاطع دولتها به حذف برخی از یارانهها اقدام کردهاند؛ مخالفان حذف یارانهها از شوکدرمانی انتقاد میکنند و موافقان اقدام دولت میگویند تنها راهی که برای دولت باقی مانده همین است که یارانهها حذف شود تا بتوانیم از کسری بودجه و ناترازی در حوزه انرژی و... جلوگیری کنیم. در همین خصو