«مصریان باستان از مخلوط‌های ساخته شده از تخم شترمرغ، پوسته لاک پشت و گردو برای پوشش بوی بدن خود کمک کند. عطرهای ساخته شده در این دوران اغلب بر روی سر، گردن و مچ دست که عصاره ای حاوی ترکیبات گیاهی معطر مانند هل، کاسیا، دارچین، علف لیمو، زنبق و گل رز استفاده می شدند». مصری‌ها همچنین بخورهای معطر می‌سوزانند و جواهراتی تولید می‌کردنند که حاوی مواد معطر بود، سنتی که هنوز توسط فرهنگ‌های سراسر شمال آفریقا انجام می‌شود. اولین عطرسازی های شناخته شده مربوط به امپراتوری روم است، دوره ای نادر در تاریخ که حمام کردن روزانه عادی بود. پس از خیساندن بدن معمولاً با روغن‌های معطر پوشانده می‌شد و در بعضی مواقع این روغن‌ها در بطری‌های کوچکی که به دور مچ دست بسته و حمل می‌شدند. ترکیبات اولیه این عطرها شامل رایحه از گل هایی مانند یاس، رز، زنبق، اسطوخودوس، بنفشه یا بابونه و همچنین رایحه های تند از مواد طبیعی مانند کهربا زرد و کافور بود. و همچنین عطرهای مشتق شده از حیوانات عبارتند از: سیوت (از گربه سانان)، مشک (از آهوی ختن) و یا عنبر (ترشح نهنگ). در قرن 5 میلادی، بخور با مراسم مذهبی در سراسر اروپا آمیخته شد.