شکر مایه‌ی وسعت مثنوی مولانا

این نگاه ارزش‌آفرین توست که نعمت را نعمت می‌کند و گاهی هم نعمت‌ها را موجب درد و رنج و فلاکت می‌کند نگاه حکیمان و عارفان ما درباب نعمت و شکر می‌تواند باعث شود آنچه در زندگی رداریم را ببینیم و از وجود داشته‌های خود بهره‌مند شویم و از این طریق جسم و جان خود را متبرک کنیم. 00:00 مثنوی آمیزه‌ای از حس و حال و عقل و اندیشه است 03:25 آیا حال خوب بدون اندیشه عمیق ممکن است؟ 06:00 یادآوری ابیات جلسه پیش درباره بیماری کفران نعمت 07:30 ناسپاسی و ناشکری آفت نعمت‌های انسان هستند. 11:20 چرا مولانا در انتقاد کردن بی‌پروا است؟ 15:45 مفهوم شکر در آثار عارفان عزالدین محمود کاشانی حافظ و سعدی 24:20 حکایتی از بوستان سعدی باب شکر بر عافیت توضیح بیت ۲۶۸۱ از دفتر سوم مثنوی جلسه‌ی مثنوی‌خوانی روایتگر: محسن محمد تصویر: مَه‌سیما هاشمی از نسخه‌ی مثنوی استاد محمد‌علی موحد