در سلوک عرفانی وقتی پرتویی از معشوق به جان عاشق می‌تابد، ناگهان هستی او را زیر و زبر می‌کند و یکباره عاشق ماهیتش دگرگون می‌شود و گویی به موجودی دیگر بدل می‌شود که نشانی از آنچه پیش از این بوده است، ندارد. عارفان ما وقتی خواسته‌اند این واقعه‌ی عظیم را به تصویر بکشند ناچار از زبان تمثیل و بیان نمادین استفاده کرده‌اند. ابیات بالا یکی از تصاویری است که به زیبایی گویای رویداد عظیمی است که هستی طالب عاشق را دگرگون می‌سازد. نشان این قلب ماهیت و تغییر بنیادین این است که تمام وجود عاشق اعم از اهداف و خواسته‌ها و روابطش دیگرگون می‌شود، به شرحی که در تمام طول دیوان شمس و مثنوی و آثار بزرگانی چون عطار و سنایی و . . . آمده است. بخشی کوتاه از کلاس مثنوی‌خوانی روایتگر: محسن محمد تصویر: مَه‌سیما هاشمی مولانا rumi مثنوی-معنوی شعر عشق مولوی poetry ادبیات-فارسی
دسته بندی هنری
