محمدتقی-بهلول شخصیتی بود با ابعاد مختلف. احتمالا بیشتر روی وجهه مبارز بودن ایشون و مقابله با رژیم پهلوی بیشتر تاکید شده که انصافاً هم مبارز شجاعی بود. اما این شخصیت، ابعاد دیگهای هم داشت. از جمله، حافظه قوی که حتی در کهنسالی هم قابل توجه بود. از موضوعاتى که در ذهن حفظ کرده بود، میتونیم به: قرآن مجید، بسیارى از خطبههاى نهجالبلاغه، بسیارى از دعاهاى صحیفه-سجادیه، بسیارى از دعاهاى مفاتیح-الجنان، حفظ ۲۰۰ هزار بیت شعر که حدود ۱۲۰ هزار بیت سروده خودشون بود و تعداد زیادى از کتابهاى ادبى و فقهى حوزه اشاره کنیم. نوشتیم که مرحوم بهلول، شاعر بوده و اشعار زیبایی هم از خودش به یادگار گذاشته. مثل همین چند بیتی که در ادامه میاد: دار دنیا منزلی پست و خس است نیست منزل در حقیقت محبس است مردمی که اندر جهانی فانی اند چون به دقت بنگری زندانی اند کس در این زندان ز غم آزاد نیست یک دلی در دار دنیا شاد نیست روح انسان تا که در بند تن است هست زندانی و حبسش مسکن است روحشون شاد.