سازِ مجنون اجرای خصوصی رضا محجوبی در دشتی

سازِ مجنون رضا محجوبی اجرای خصوصی در دشتی در سال ۱۳۲۹ گویند مرده، زنده به شیون نمی‌شود دل زنده شد به شیونِ سازِ رضا مرا روح حساس و افراط در شب‌نشینی، رضا را در اوج شهرت دچار تحولات روحی کرد و پزشکان از درمان او عاجز ماندند. اما با وجودی که سخنان نامفهوم می‌گفت، بسیار نجیب و از حافظه فوق‌العاده ای برخوردار بود وهرگز باعث رنجش کسی نمی شد. هنرمندی که پنجه‌های ملکوتی‌اش مسکن روح و روان بود، به "رضا دیوونه" شهرت یافت. اما تناقض در رفتارش موجب شده بود تا نزدیکان او را "عاقل دیوانه نما" یا "بهلول" موسیقی بنامند. رضا محجوبی در نهایت فقر می زیست و اکثر درآمد خود را وقف مستمندان می کرد وتنها در مواقع خاص ویولن می نواخت. در مجالس خصوصی ابتدا شخص دیگری ویولن می نواخت. و سپس وی در صورت تمایل ساز را از دست نوازنده می گرفت و خود به نواختن می پرداخت. به باور صاحب نظران، ویولن رضا محجوبی چه از جنبه تکنیک و چه از لحاظ شیوه نوازندگی قابل بررسی است. به طوری که گذشته از رعایت اصول و شیوه قدما، لطافت و تازگی خاصی در نوازندگیش داشت. کارشناسان فن برجسته ترین خصیصه رضا را "بداهه نوازی" و خلاقیت جوشان