در تعمیم افراطی (به انگلیسی overgeneralization) هر حادثه ناخوشایند و منفی از جمله شکست شغلی و یا شکست در ماجرای عشقی را شکستی تمامعیار و تمامنشدنی تلقی میکنیم و آن را با عباراتی مانند هیچ وقت و همیشه توضیح داده و طوری رفتار میکنیم که انگار دنیا به آخر رسیده است. اگر در انجام دادن یک کار شکست بخوریم آن را به سایر کارها تعمیم خواهیم داد و میگوییم: «من نمیتوانم در هیچ کاری موفق شوم و همیشه در همه کارها شکست میخورم. من چقدر بدبختم. از من بدبختتر وجود ندارد. این اتفاق همیشه فقط برای من پیش میآید».