امروز، روز جهانی عصای سفید (نابینایان) هست، ولی میخوام خیلی وسیعتر به محدودیتهای ظاهری نگاه گنیم. نمیدونم چقدر در زندگیتون با افرادی که دچار کمتوانی هستند مواجه شدید. کسی که بعنوان مثال نابیناست یا دچار کمبینایی شدید شده است. جوانی که به دلیل تصادف روی ویلچیر نشسته؛ خانمی که بدلیل ابتلا به اماس مشکلات حرکتی یا بینایی پیدا کرده؛ پسر بچهای که مجبوره سمعک داشته باشه و یا با عینک قطور به مدرسه بره. امیدوارم همیشه سلامت باشید، اما گاهی حواسمون نیست درد یا محدودیتی که اون فرد داره چه اثری روی زندگیش گذاشته، و ما با برخوردمون در بسیاری موارد چقدر به فشارهای ایشان اضافه میکنیم. گاهی یادمون میره که اگر اون فرد مبتلا به یک عارضه و یا محدودیت خاص جسمانی هست به معنای عدم توانایی مالی ایشان برای بهبودی نیست. شاید واقعاً درمانی نیست یا اگر هست در دسترس نیست ( در جواب این سوال عجیب که «یعنی واقعاً درمانی نداره؟!» گاهی یادمون میره که اون بچه یا جوان پدر و مادری داره که از خود اون بچه بیشتر درد میکشند؛ و ما بدون استثنا هر زمان اون مادر و پدر رو میبینیم بدون توجه به حالشون بیدلیل و از سر بیحر