أَفَضْلُ الْإيمَانِ أنْ تُحِبُّ للّهِ، وَ تُبْغِضَ للّهِ، وَ تُعْمِلَ لِسَانَكَ فِي ذِكْرِ اللهِ ِ عِزٌّ وَ جَلُّ، وَ أنْ تُحِبُّ لِلنَّاسِ مَا تُحِبُّ لِنَفْسِكَ، وَ تَكْرَهَ لَهُمْ مَا تَكْرَهُ لِنَفْسِكَ، وَ أنْ تَقُولَ خَيْرَا أَوْ تَصْمُتَ برترين ايمان آن است كه براى خدا دوست بدارى، براى خدا دشمن بدارى، زبانت را در ذكر خدا به كار گيرى، آنچه براى خود دوست دارى، براى مردم نيز دوست داشته باشى و آنچه را بر خود نمىپسندى براى مردم نيز نپسندى، و به نيكى سخن گويى يا خاموش بمانى. "كنز العمّال، ح 67"